KĄCIK RODZICA

W „Kąciku Rodzica” znajdziecie Państwo, wybrane przez nas artykuły, które na pewno warto przeczytać ze względu na to, że są ciekawe, ale przede wszystkim dlatego, że zawierają wskazówki wychowawcze, z których korzystamy my jako nauczyciele i wychowawcy w przedszkolu i które mogą się przydać także Państwu jako rodzicom w codziennych sytuacjach wychowawczych w domu.

PRZYDATNE ARTYKUŁY DLA RODZICÓW

Jak chronić dzieci przed dezinformacją ?

Nie ma wątpliwości, że w dzisiejszych czasach wszyscy mierzymy się z ogromną ilością ,,fake – newsów”. Kłamstwa i manipulacja są wszechobecne w mediach i Internecie. Dlatego tak ważnym jest, aby nauczyć dziecko odróżniania fałszywych informacji od prawdziwych oraz sprawdzania źródeł.

Jak chronić dziecko przed dezinformacją?

Jak uczyć je sięgania po sprawdzone źródła?

Internet daje niemal nieograniczone możliwości w zdobywaniu potrzebnych nam informacji, poszerzaniu swojej wiedzy, dzieleniu się swoimi zainteresowaniami. Nieograniczony dostęp do sieci to przede wszystkim wielka szansa, ale też równie duże zagrożenie. Nie możemy zabronić dziecku korzystania z Internetu, musimy być jednak bardzo ostrożni, bo zagrożeń w sieci jest wiele. Dziecko może trafić na szkodliwe treści poprzez: mylne lub celowe wyniki wyszukiwania, spam, reklamy, adresy zapamiętane przez przeglądarkę, materiały udostępnione przez znajomych dziecka, wiadomości zawierające treści pornograficzne przesyłane przez osoby o skłonnościach pedofilskich.

Według poradnika „Szkodliwe treści w Internecie – nie akceptuję, reaguję!” “(…) do szkodliwych treści zalicza się przede wszystkim:

• Treści obrazujące przemoc, obrażenia fizyczne bądź śmierć, np. zdjęcia/filmy prezentujące ofiary wypadków, okrucieństwo wobec zwierząt;
• Treści nawołujące do samookaleczeń, samobójstw, zachowań szkodliwych dla zdrowia (np. restrykcyjne diety), czy materiały promujące zażywanie niebezpiecznych substancji (np. narkotyków);
• Treści dyskryminacyjne, promujące wrogość, a nawet nienawiść;
• Treści pornograficzne dostępne bez żadnego ostrzeżenia, w tym materiały prezentujące relacje seksualne z wykorzystaniem przemocy, nietypowe i dewiacyjne zachowania seksualne, a także materiały prezentujące seksualne wykorzystywanie dzieci;
• Fałszywe wiadomości (tzw. fake news), często o charakterze sensacyjnym, publikowane w mediach w celu zmanipulowania i wprowadzenia odbiorcy w błąd dla osiągnięcia korzyści, np. finansowych, politycznych;
• Patostreamy, czyli relacje na żywo w sieci prezentujące zachowania określane i postrzegane jako patologiczne. Są to np. relacje z libacji alkoholowych, zażywania narkotyków, materiały prezentujące agresywne zachowania, wyzwiska, bójki. (…)

Kolejnym dużym zagrożeniem dla dzieci jest cyberprzemoc, której najczęstszym przejawem jest: agresja słowna, np. wyzywanie na czatach internetowych, zamieszczanie komentarzy na forum internetowym w celu ośmieszenia, sprawienia przykrości lub wystraszenia innej osoby; upublicznianie upokarzających, przerobionych zdjęć i filmów; zamieszczanie przykrych komentarzy na profilach innych osób w portalach społecznościowych; włamanie na konto i podszywanie się pod kogoś w celu zamieszczania w jego imieniu obraźliwych postów i zdjęć na profilach innych użytkowników; szantażowanie; ujawnianie sekretów; wykluczanie z grona „znajomych” w Internecie; celowe ignorowanie czyjejś działalności w sieci. Dużym zagrożeniem są także kontakty nawiązywane na portalach społecznościowych z osobami obcymi.

ZASADY BEZPIECZNEGO KORZYSTANIA Z INTERNETU

Porady dla rodziców

1. Odkrywaj Internet razem z dzieckiem. Bądź pierwszą osobą, która zapozna dziecko z Internetem. Odkrywajcie wspólnie jego zasoby. Spróbujcie znaleźć strony, które mogą zainteresować Wasze pociechy, a następnie zróbcie listę przyjaznych im stron (pomocny będzie edukacyjny serwis internetowy – www.sieciaki.pl).
   Jeśli Twoje dziecko sprawniej niż Ty porusza się po Sieci, nie zrażaj się – poproś, by było Twoim przewodnikiem po wirtualnym świecie.
2. Naucz dziecko podstawowych zasad bezpieczeństwa w Internecie. Uczul dziecko na niebezpieczeństwa związane z nawiązywaniem nowych znajomości w Internecie. Podkreśl, że nie można ufać osobom poznanym w Sieci, ani też wierzyć we wszystko co o sobie mówią. Ostrzeż dziecko przed ludźmi, którzy mogą chcieć zrobić im krzywdę. Rozmawiaj z dzieckiem o zagrożeniach czyhających w Internecie i sposobach ich unikania.
3. Rozmawiaj z dziećmi o ryzyku umawiania się na spotkania z osobami poznanymi w Sieci. Dorośli powinni zrozumieć, że dzięki Internetowi dzieci mogą nawiązywać przyjaźnie.

Przydatne linki

https://cyberprofilaktyka.pl/blog/dezinformacja—czym-jest-i-jak-ja-zweryfikowac_i23.html

https://www.internetmatters.org/pl/issues/fake-news-and-misinformation-advice-hub/protecting-children-from-fake-news/

Jak zachowywać się w sieci? Poznaj zasady netykiety.

Pamiętaj o tym, że anonimowość w internecie jest pozorna, a każda nasza aktywność zostawia ślad. O czym pamiętać i czego unikać, korzystając z Internetu? Stosuj netykietę, żeby nie popełnić faux pas i zadbać o swoje bezpieczeństwo w sieci.

Netykieta to zasady, którymi warto się kierować, będąc aktywnym użytkownikiem internetu. Podstawowe zasady to m.in.: 

• szanuj innych użytkowników – nie ośmieszaj, nie obrażaj, nie poniżaj tych, którzy mają odmienne poglądy,  
• nie krzycz w internecie (wyłącz CAPS LOCK), nie nadużywaj emotikonów, 
• stosuj zasady poprawnej pisowni, 
• sprzeciwiaj się hejtowi – szkodliwe i niebezpieczne treści publikowane w sieci zgłaszaj do administratorów i odpowiednich instytucji, 
• przestrzegaj regulaminu serwisu, z którego korzystasz,  
• uważaj na fake newsy, nie szerz dezinformacji – zawsze sprawdzaj, czy wiadomość, którą przekazujesz dalej, pochodzi z wiarygodnego źródła,   
• korzystaj z „lupki”– jeśli chcesz zadać jakieś pytanie, np. w grupie na Facebooku czy na forum, zawsze wcześniej sprawdź za pomocą „lupki”, czy ktoś wcześniej nie udzielił już na nie odpowiedzi.  

Chroń prywatność

Kiedy mówimy o naruszeniu prywatności w sieci? To sytuacje, w których ktoś wykorzystuje cudzy wizerunek lub dane osobowe. Przykładem takiego działania jest kradzież tożsamości, czyli przejęcie konta społecznościowego i podszywanie się pod jego właściciela. Uwaga: to przestępstwo! Co zatem robić, żeby nie paść jego ofiarą, ale też mimowolnie nie zostać cyberprzestepcą?  

• Chroń swoją prywatność – jeśli rejestrujesz się na nowej platformie lub w aplikacji, czytaj politykę prywatności. Być może korzystanie z danego narzędzi będzie wymagać od Ciebie zgody na udostępnienie zbyt wielu danych. Nie klikaj w podejrzane linki, stosuj silne i bezpieczne hasła, zmień opcje prywatności w ustawieniach przeglądarki lub włącz tryb incognito. Dbaj też o cyfrowy ślad. Pamiętaj, że cyberprzestępcy zdobywają wiedzę o nas, przeszukując różne platformy i serwisy – publikuj więc w sieci jak najmniej informacji o sobie.  
• Nie naruszaj prywatności innych – chcesz opublikować coś, co nie dotyczy tylko Ciebie, albo wrzucić np. wspólne zdjęcie? Najpierw upewnij się, że ta druga osoba nie ma nic przeciwko.   
• Szanuj cudzą własność, również intelektualną. Pamiętaj, że udostępnianie treści z internetu bez podania ich autora, źródła czy odnośnika do oryginalnego dzieła, również wiąże się z naruszeniem prawa autorskiego. Jeśli cytujesz – podaj autora słów, jeśli wykorzystujesz czyjeś zdjęcie, np. na blogu lub stronie internetowej – poproś o zgodę. Jeśli zaś potrzebujesz obrazków z sieci, koniecznie wybieraj te, które posiadają licencję Creative Commons.   

Zgłaszaj i reaguj 

Sposoby korzystania z internetu zmieniają się bardzo dynamicznie. Jeśli widzisz, że w sieci pojawiły się treści, które są w jakiś sposób szkodliwe, reaguj! Co do nich zaliczamy? 

• Treści obrazujące przemoc, obrażenia fizyczne bądź śmierć, np. zdjęcia/filmy prezentujące ofiary wypadków, okrucieństwo wobec zwierząt.   
• Treści nawołujące do samookaleczeń, samobójstw, zachowań szkodliwych dla zdrowia (np. restrykcyjne diety) czy materiały promujące zażywanie niebezpiecznych substancji (np. narkotyków); treści dyskryminacyjne, promujące wrogość, a nawet nienawiść. 
• Treści pornograficzne dostępne bez żadnego ostrzeżenia, w tym materiały prezentujące relacje seksualne z wykorzystaniem przemocy, nietypowe i dewiacyjne zachowania seksualne, a także materiały prezentujące seksualne wykorzystywanie dzieci. 
• Fake newsy – często mają charakter sensacyjny, są publikowane w mediach w celu zmanipulowania i wprowadzenia odbiorcy w błąd dla osiągnięcia korzyści, np. finansowych czy politycznych. 
• Patostreamy, czyli relacje na żywo w sieci prezentujące zachowania określane i postrzegane jako patologiczne.  

Treści te nie zawsze naruszają prawo, jednak ich rozpowszechnianie w sieci jest karalne. Gdzie je zgłosić?  

• CERT Polska (cert.pl) – incydenty naruszające bezpieczeństwo w sieci,  
• Dyżurnet.pl (dyzurnet.pl) – nielegalne treści w internecie.  

Pamiętaj, że wszystkie działania w Internecie mają swoje konsekwencje. Zachowanie w sieci, wpisy i treści, jakie publikujemy, sposób komunikacji i to, jak traktujesz w sieci innych świadczy o Tobie.  

Rola przedszkola w wychowaniu i rozwoju dziecka

Wszystkiego co naprawdę trzeba wiedzieć, nauczyłem się w przedszkolu – o tym jak żyć,

co robić, jak postępować, współżyć z innymi, patrzeć, odczuwać, myśleć,

marzyć i wyobrażać sobie lepszy świat – Robert Fulghum

Pierwsze lata życia dziecka to zloty okres w jego rozwoju. Większość wrodzonych umiejętności dziecka rozwija się intensywnie w wieku przedszkolnym, dotyczy to także zdolności uczenia się. Dlatego działania edukacyjne, pobudzanie rozwoju intelektualnego i społecznego dziecka, przynoszą najlepsze rezultaty właśnie w tym czasie. Jest to także najlepszy okres na zapobieganie ewentualnym późniejszym trudnościom w nauce – na niwelowanie dysharmonii i zaburzeń rozwojowych, wyrównywanie zaniedbań środowiskowych.

Powody, dla których warto realizować wczesną edukację przedszkolną dzieci

• znacząca część możliwości intelektualnych człowieka kształtuje się w pierwszych latach życia,
• wczesna edukacja najefektywniej pomaga wyrównywać szansę edukacyjne dzieci, zagrożonych wykluczeniem społecznym,
• umiejętności, które małe dzieci wyniosą z przedszkola, zaowocują w szkole – dzieci będą osiągać lepsze wyniki nauczania,
• uczestnictwo w grupie przedszkolnej stwarza, zwłaszcza jedynakom, szczególną okazję do rozwijania dojrzałości emocjonalnej – zgoda na dłuższe rozstanie z bliską osobą, akceptacja oczekiwania na swoją kolej, pokonywanie niepowodzeń, respektowanie poleceń, rozwijanie samodzielności; jednocześnie pozwala na budowanie pozytywnych relacji między rodziną a światem zewnętrznym,
• grupa rówieśnicza i nawiązywane w niej pod kierunkiem nauczyciela relacje stanowią bardzo sprzyjające środowisko do rozwoju umiejętności językowych – wzbogacanie zasobu słów i jasne formułowanie swych myśli,
• wychowanie przedszkolne jest niezwykle cenną okazją do nabywania doświadczeń w trakcie zabawy, która jest dla dzieci intensywnym procesem uczenia się,
• wychowanie przedszkolne pozwala wzbogacić wartości i doświadczenia wyniesione z domu o doświadczenia rówieśników,
• obecność dziecka w grupie przedszkolnej stwarza nauczycielom okazję do jego profesjonalnej obserwacji i ewentualnego zauważenia niepokojących zachowań czy niedostatku podstawowych umiejętności – nauczyciel może rozwijać i korygować zaburzone funkcje dziecka,
• w przedszkolu można skutecznie kształtować gotowość dziecka do nauki szkolnej,

Dzięki naszemu zaangażowaniu i współpracy z rodzicami dziecko na pewno zaaklimatyzuje się w nowych, nieznanych warunkach. Kiedy już będzie czuło się bezpiecznie, gdy dostrzeże, że jego potrzeby mogą być przez panie nauczycielki zaspokojone, zacznie w pełni korzystać z tego, co przedszkole mu oferuje – a jest to bogata oferta.

Głównymi celami programu wychowania i wyznacznikami pracy przedszkola są:

• wielostronny rozwój dziecka,
• monitorowanie, stymulowanie rozwoju psychicznego, emocjonalnego, społecznego, umysłowego,
• kształcenie umiejętności odpowiednio do fazy rozwoju dziecka,
• udział w promowaniu opieki zdrowotnej uwzględniającej wczesne wykrywanie grup ryzyka zdrowotnego i społecznego,
• konstruktywna współpraca między przedszkolem i rodziną (jedność celów i zadań),
• spontaniczne i zorganizowane wychowanie dziecka realizowane przy współpracy z rówieśnikami i dorosłymi,
• zabawa jako główna forma aktywności dziecka przedszkolnego – jej niezależny i twórczy charakter,
• pomoc dzieciom w stworzeniu przez nie pozytywnego obrazu samego siebie (w tym szacunku dla siebie i innych) oraz w zrozumieniu i szanowaniu tych, którzy różnią się rasą, kulturą, sytuacją ekonomiczną.

Każda placówka przedszkolna ma na względzie te cele i w oparciu o nie pełni funkcje: opiekuńczą, wychowawczą, dydaktyczną i diagnostyczno-terapeutyczną. Przedszkole wprowadza 3-latka w świat dotąd dla niego obcy. Przede wszystkim uczy go tego, że istnieją inne dzieci i ich potrzeby – zaczyna odbywać się proces socjalizacji malucha. Ponadto dziecko nabywa wiele innych umiejętności i wiadomości o otaczającym go świecie bliższych i dalszych znajomych. Nabywa umiejętności funkcjonowania w grupie rówieśniczej, kształtuje swoją osobowość, próbuje rozumieć i akceptować uczucia innych. Profesjonalnie przygotowana kadra pedagogiczna czuwa nad rozwojem dziecka, jego indywidualizacją, uznaje jego podmiotowość, na którą składają się czynniki takie jak: akceptacja indywidualnych odczuć, pomaganie w realizacji pomysłów dziecka, unikanie sankcji prowadzących do lęku, stawianie zadań na miarę możliwości dziecka, wyrobienie poczucia odpowiedzialności, kształcenie poczucia więzi społecznej i współodpowiedzialności.

Powyższe elementy przedszkolnej kultury pedagogicznej i jej oddziaływanie powinny być przenoszone na wychowanie w rodzinie poprzez współpracę wychowawców z rodzicami. Rodzice zawsze mogą zasięgnąć obiektywnej rady, opinii dotyczącej rozwoju ich dziecka. Nauczycielka przedszkola zna dobrze swoich podopiecznych, to ona stwarza odpowiedni klimat wychowawczy i dydaktyczny. Czasami jako pierwsza odkrywa szczególne zdolności dziecka i dąży do ich rozwijania i doskonalenia. Dostrzega również deficyty w rozwoju dziecka, a wtedy wspólnie z rodzicami stara się pomóc dziecku w jak najlepszy sposób.

Praca w grupie odbywa się w oparciu o zatwierdzony przez MEN program nauczania. Dzieci nabywają wiedzę z kilku dziedzin, w szczególności treści związane z wychowaniem umysłowym, moralno-społecznym i estetycznym, na które składają się: działalność plastyczno-konstrukcyjna i wychowanie muzyczne, a także treści kształtujące pojęcia matematyczne i przyrodnicze. Nie bez znaczenia jest wychowanie zdrowotne i aktywność ruchowa prowadząca do harmonijnego rozwoju.. W domu przede wszystkim nie jesteśmy w stanie stworzyć grupy rówieśniczej, w której nasze dziecko będzie się realizowało, nawiązywało przyjaźnie, uczyło rozwiązywać konflikty i nabywało umiejętności współżycia w grupie. Wszystko to odbywa się pod czułym, bystrym, życzliwym i wyrozumiałym okiem wychowawczyń, które swoją subtelną działalnością wspomagają rozwój dziecka.

W przedszkolu dziecko nauczy się dobrych manier, rozwinie swoją osobowość i talenty. Wszystko to będzie możliwe dzięki współpracy obu środowisk: przedszkolnego i rodzinnego, a także dzięki traktowaniu przedszkola nie jako „przechowalni” na czas pracy, ale jako miejsca bliskiego dziecku i otwartego na jego potrzeby. Przedszkole wyposaży dziecko w potrzebne umiejętności umożliwiające rozpoczęcie nauki w szkole. Dlatego warto zapisać dziecko do przedszkola, spokojnie przetrwać okres adaptacji, nawiązać życzliwy, bezpośredni kontakt z wychowawczynią i obserwować postępy w rozwoju dziecka.

Współpraca i integracja rodziców ze środowiskiem przedszkolnym

Współdziałanie nauczycieli z rodzicami dzieci jest jednym z istotnych czynników prawidłowego funkcjonowania przedszkola i rodziny. Przedszkole i rodzina to dwa podstawowe środowiska wychowawcze, dlatego powinno istnieć między nimi świadome i celowo zorganizowane współdziałanie. Współpraca rodziców i nauczycieli jest wspólnym działaniem dla osiągnięcia dobra dzieci w procesie nauczanie i wychowania.

Naczelnym celem współpracy z rodzicami jest dążenie do usprawnienia pracy wychowawczej z dziećmi. Zadaniem wychowawcy jest pomoc, wspieranie i troska o spójność wysiłków wychowawczych domu i przedszkola oraz pomoc dziecku w pokonywaniu trudności w procesie jego rozwoju.

Cały artykuł w załączniku

https://drive.google.com/file/d/1Z3almwTRKwS4nGFZDwqh-3_lnB8drNgE/view?usp=sharing

Rola samodzielności w rozwoju dziecka

Samodzielność dziecka jest  umiejętnością szczególnie ważną i pożądaną, w momencie gdy dziecko rozpoczyna edukację przedszkolną. Oczekuje się ,że trzylatek będzie potrafił samodzielnie zjeść posiłek, zasygnalizować swoje potrzeby fizjologiczne, umyć i wytrzeć ręce, poukładać zabawki, naśladować proste ruchy i czynności. Samodzielność to wyraz jego rozwoju i dojrzewania.

Samodzielność jest kluczem do budowania u dziecka poczucia własnej wartości, poczucia skuteczności i kontroli wewnętrznej. Wyposaża dziecko w narzędzia potrzebne do badania świata, także społecznego, czyli do nawiązywania i podtrzymywania relacji, najpierw z rodzicami i opiekunami, potem z rówieśnikami .Rozwój samodzielności połączony jest z wyodrębnianiem się dziecka jako osobnej, indywidualnej jednostki. To ważne dla prawidłowego rozwoju psychicznego człowieka. Dążenie do samodzielności jest przejawem właściwego funkcjonowania dziecka. Zatem dziecko w naturalny sposób pragnie samodzielności-potrzebuje jej i na nią zasługuje.

Kiedy rozpocząć naukę samodzielności?

Kiedy dziecko potrafi chwycić i intencjonalnie skierować łyżeczkę do buzi, jest to sygnał, że możemy zaczynać uczyć je samodzielnego jedzenia. Kiedy maluch potrafi powiedzieć lub choćby pokazać, że ma mokrą pieluszkę, kiedy interesuje się nocnikiem-to może to być dobry moment by rozpocząć trening czystości. Kiedy dziecko potrafi zdjąć buciki czy ubrania, to znak, że niedługo będzie już chętnie uczyć się je zakładać. Kiedy dziecko aktywnie dąży do zrealizowania pragnienia wyrażonego najczęściej w słowach: Ja sam, Ja sama-to oznacza, że pragnie być samodzielne, że chce uczyć się nowych umiejętności.

Jak wspierać samodzielność dziecka?

Czasami wystarczy zacząć od „nieprzeszkadzania” dziecku. Nieprzeszkadzania , czyli niewyręczania dziecka we wszystkim. Być obok, czasami po prostu obserwować, a kiedy trzeba- asystować lub asekurować. Być uważnym i zauważyć, docenić wzmocnić. Nauka wymaga czasu -dziecku najpierw należy zademonstrować daną czynność, a następnie poczekać, aż samodzielnie ją wykona we własnym, wolniejszym tempie. Czasami trzeba coś poprawić razem z dzieckiem. Nauka samodzielności wymaga ofiarowania dziecku naszej uwagi i czasu. Dziecko potrzebuje wiedzieć, że jego samodzielne działanie jest aprobowane i wzmacniane przez opiekuna, a także że w razie potrzeby może w każdym momencie liczyć na jego wsparcie.

Samodzielność jest ważna dla dziecka, gdyż:

-wpływa korzystnie na samoocenę dziecka

-kształtuje w dziecku wiarę w siebie i w swoje możliwości

-uodparnia dziecko na trudności i niepowodzenia

-pomaga dziecku wytrwale dążyć do celu

-chroni dziecko przed wyuczoną bezradnością

-stanowi o poczuciu sprawczości i skuteczności u dziecka

-sprawia, że dziecko czuje się dobrze samo ze sobą i że potrafi być z siebie

zadowolone

-warunkuje i wspiera rozwój logicznego myślenia

-daje dziecku radość i satysfakcję

-stanowi dla dziecka swoisty napęd do rozwoju

-czyni świat jeszcze bardziej ciekawym dla dziecka

-pomaga dziecku dojrzewać

-zwiększa kompetencje społeczne dziecka- ułatwia funkcjonowanie w grupie

-ułatwia dziecku codzienne życie, zapobiegając niepotrzebnej frustracji

-ułatwia także rodzicom codzienne życie, chroniąc dziecko przed frustracją rodzicielską

Bibliografia:

Bates Ames L, Baker S.M. Rozwój psychiczny dziecka od 0 do 10 lat

Sprawność ręki a rozwój mowy – propozycje zabaw

Pomiędzy rozwojem mowy dziecka a sprawnością rąk istnieje ścisła zależność, ponieważ w strukturze mózgu pola ruchowe ręki są położone bardzo blisko pól, które odpowiedzialne są za ruchy narządów mowy. To znaczy, że praca rąk bezpośrednio wpływa również na rozwój mowy.

Dzieci, które mają mało sprawne rączki zazwyczaj później nabywają mowę, a także mają trudności z wybraniem ręki dominującej.

Ćwiczenie motoryki małej

Staraj się jak najczęściej proponować dziecku zabawy, dzięki którym będzie miało możliwość usprawniać dłonie. Wcale nie potrzebujesz do tego drogich zabawek, wystarczy tylko rozejrzeć się dookoła, bo zapewne wiele rzeczy, które z powodzeniem możesz wykorzystać podczas takich zabaw znajdziesz w domu np. kartka, kredki, nożyczki, klej, plastelina, farby, sznurek, zakrętki – można z tego wyczarować cuda, pamiętaj, że ogranicza nas tylko wyobraźnia. W ten sposób dziecko usprawnia dłonie poprzez zabawę, która na pewno dostarczy wiele radości.

Przykładowe zabawy:

• kartka papier/gazeta – gniecenie, wydzieranie
• zabezpiecz podłogę folią albo gazetami i razem ze swoim maluchem malujcie farbami. z całą pewnością będzie to ogromna radość dla dziecka i świetna zabawa, ale też doskonałe ćwiczenie motoryki małej
• do pudełka wsyp sypkie produkty np. makaron, fasola, groch – zadaniem dziecka może wyciągnięcie makaronu. jest to także doskonała zabawa sensoryczna, a dziecko z pewnością będzie zachwycone
• wlej do miski wodę i wrzuć do niej np. figurki zwierzątek – zadaniem dziecka będzie wyłowienie figurek przy użyciu łyżki lub zaparzacza do herbaty

Jak stymulować sprawność dłoni?

• malowanie i kolorowanie
• wydzieranie, wycinanie, wyklejanie
• nawlekanie koralików
• zapinanie i odpinanie guzików
• lepienie, wałkowanie, ugniatanie (np. plasteliny)
• darcie i gniecenie papieru
• odkręcanie i zakręcanie nakrętek
• przyczepianie spinaczy
• mieszanie i przesypywanie (np. piasku)
• przenoszenie szczypcami małych elementów (np. pomponików)
• zabawy paluszkowe

Pamiętaj, że dziecko może usprawniać pracę rąk również podczas codziennych czynności samoobsługowych np. jedzenia, mycia się czy ubierania, dlatego nie wyręczaj dziecka w tych czynnościach. Ćwiczenia motoryki małej są niezwykle ważne także w zakresie nabywania umiejętności szkolnych m.in. pisania.

Zabawy paluszkowe

Zabawy  paluszkowe można stosować od najwcześniejszych dni życia dziecka, ale z powodzeniem można je wykorzystywać także podczas zabawy z kilkulatkiem. Zabawy te stymulują rozwój mowy, rozwijają orientację w schemacie ciała, poprawiają zdolności manualne, a także przygotowują dziecko do układania, wycinania, rysowania, malowania i pisania. Propozycje zabaw paluszkowych

Zabawy paluszkowe i krótkie wyliczanki mają bardzo dużo zalet:

• Sprawiają ogromną radość dzieciom i rodzicom
• Odprężają i relaksują
• Pogłębiają więź emocjonalną rodziców z dziećmi
• Ćwiczą koncentrację u dziecka
• Poprawiają sprawność manualną dziecka
• Uczą poznawania własnego ciała
• Wspomagają rozwój mowy, poprzez powtarzanie i akcentowanie
• Ćwiczą pamięć dziecka
• Dają dzieciom poczucie bezpieczeństwa
• Nie wymagają poświęcenia dużej ilości czasu
• Nie nudzą się szybko, ponieważ są krótkie
• Można bawić się zawsze i wszędzie – w domu, w samochodzie, w pociągu, w kawiarni
• Są idealne zarówno dla niemowlaków, jak i dla starszych dzieci
• Można się bawić z dziećmi, które jeszcze nie mówią
• Można bawić się zmieniając słowa, gesty
• Może w nich uczestniczyć jedno, ale także kilkoro dzieci

Tańczące paluszki

Tańczy sobie gruby kciuk

za nim drugi hop, siup,siup.

Tańczy sobie palec duży,

za nim czwarty oczko mruży.

Tańczy również palec mały

wszystkie razem tańcowały.

Auto

Auto do myjni przyjechało, bo się umyć ładnie chciało.
Umyto:
Pierwsze koło podstawowe (głaszczemy mały palec),
Drugie koło podstawowe (głaszczemy drugi palec),
Trzecie koło podstawowe (głaszczemy trzeci palec),
Czwarte koło podstawowe (głaszczemy czwarty palec),
Piąte koło zapasowe (głaszczemy kciuk).

Pięć baloników

Pięć baloników z wiatrem bawi się

pokazujemy pięć palców

Nagle co ja widzę 

robimy okulary łącząc kciuk ze wskazującym palcem

Jeden balonikpękł

Cztery baloniki z wiatrem bawią się

pokazujemy cztery palce

Nagle co ja widzę 

robimy okulary

Jeden balonik pękł

Trzy baloniki z wiatrem bawią się

pokazujemy trzy palce

Nagle co ja widzę 

robimy okulary

Jeden balonik pękł

Dwa baloniki z wiatrem bawią się

pokazujemy dwa palce

Nagle co ja widzę 

robimy okulary

Jeden balonik pękł

Jeden mały balon z wiatrem bawi się…

pokazujemy kciuk

Ile balonów zostało?….

Czemu tak się stało? …

Kreatywny rodzic = kreatywne dziecko –Czyli jak dawać dobry przykład

Rodzic jest najważniejszym autorytetem w dziecięcym świecie.

Wzajemne budowanie więzi to podejmowanie stałych działań, między innymi wspólne spędzanie wolnego czasu, którego nigdy nie zastąpi kolorowa zabawka, bajka na tablecie, czy najlepsze dodatkowe zajęcia. Należy jednak mieć na uwadze to, iż nie tylko obecność rodzica jest ważna, ale jego uwaga, zainteresowanie i prawdziwe zaangażowanie. Wspólna zabawa i czas spędzony razem tworzy okazję do współprzeżywania radości, smutku czy rozczarowania. Buduje w dziecku poczucie przynależności, ważności i bezpieczeństwa. Czas spędzony z dzieckiem to dla rodziców także możliwość budowania własnego autorytetu. Podejmując wraz z dzieckiem obowiązki domowe, bawiąc się wspólnie czy spędzając czas na rozmowie mamy okazję lepiej poznać nasze dziecko, zaobserwować w jaki sposób w danych sytuacjach się zachowuje, jak radzi sobie z trudnościami, sukcesami i niepowodzeniami. Przede wszystkim chwile spędzone razem wzmacniają naszą więź i zostawiają mnóstwo miłych wspomnień. 

Jak zostać kreatywnym rodzicem ? Co robić by dziecku urozmaicić czas ? By nie nudziło się przed komputerem czy telewizorem?

1. MUSISZ CHCIEĆ. Kreatywnym rodzicem się nie rodzisz. Musisz chcieć

2. MUSISZ MIEĆ CZAS . Każdy pomysł wymaga zaangażowania dłuższego niż 10/15 minut. Zdarzają się zabawy na pół godziny ale musisz ten cały czas poświęcić dziecku. Tylko jemu i sobie

3. SZUKAJ I MODYFIKUJ. Kreatywni rodzice nie zawsze sami wszystko wymyślają. Szukają inspiracji w Internecie, na innym blogu czy w książkach. Zajrzyjcie do Pomocnika kreatywności dla rodziców ( w załączniku). Znajdziecie tam mnóstwo inspiracji. Nie bójcie się modyfikować. Nie wszystko musi być skopiowane.

4. NIE MUSISZ BYĆ PROFESJONALISTĄ.  Nie musisz świetnie szyć, wyklejać, nie musisz mieć mnóstwa pomysłów. Musisz po prostu chcieć. Chyba umiesz odrysować i wyciąć koło, kwadrat i trójkąt? Umiesz pomalować kilka puzzli, umiesz używać kleju czy drukarki ? My wiemy i TY wiesz że jak chcesz możesz UMIEĆ !

5. NIE BÓJ SIĘ EFEKTÓW. Twoje dziecko będzie się cieszyć nawet jak namalujecie krzywe drzewo, zrobicie wspólnie nie perfekcyjne wg Ciebie puzzle, jak wytniesz nie równe koło, a rakieta z papieru będzie miała krzywo naklejone okno. SERIO ! Dla swojego dziecka ważne , by to co robicie choć trochę przypominało to co było w Twoim zamiarze. Rozwijajcie wyobraźnie.

6. ZAAKCEPTUJ CHWILOWY BAŁAGAN. Niestety. Kreatywne myślenie, twórcze zabawy wywołują pobojowisko na podłodze.

7. FOTOGRAFUJ SWOJE DZIEŁA. Choć kartonowa zabawka może szybko się popsuć, Ty masz zapisaną ją w pliku „wspólne dzieła”. Wracasz do tego folderu na komputerze i jesteś z siebie dumna tak samo jak w momencie tworzenia było z Ciebie dumne Twoje dziecko. Takie zdjęcia udowadniają, że POTRAFISZ, że coś Ci wyszło.

I JESZCZE JEDNO :
Nasze rzeczy nigdy nie będą idealne. Nasze będą stworzone z dzieckiem, bo WSPÓLNA zabawa liczy się najbardziej. Nie wykonujemy wszystkiego za dzieci. Rozwijamy w nich wyobraźnie, pomagamy, wspieramy a NIE WYRĘCZAMY !!!

Załącznik

https://drive.google.com/drive/folders/1nF6DThsmZ3a1eR69hcSOyDLEfcvqNcSG?usp=sharing

ZABAWY RUCHOWE W PRZEDSZKOLU Z ELEMENTAMI JOGI

Korzyści z zabawy w jogę

Joga dla dzieci to zajęcia, które nie tylko zaspokajają dziecięce potrzeby i są źródłem dobrej zabawy, ale także pozytywnie wpływają na dziecięcy rozwój.

Dzieje się tak, ponieważ na zajęciach wykorzystywane są różnorodne aktywności, oddziaływające na całość dziecięcego funkcjonowania. Korzyści płynące z jogi dla dzieci można zaobserwować we wszystkich sferach rozwoju.

Maluchy, które regularnie ćwiczą jogę rozwijają równowagę, elastyczność, cierpliwość i siłę. Nabywają zdolności świadomego ruchu, ponieważ joga pozwala im odkrywać różne sposoby poruszania się. Joga z dzieckiem pomaga w rozwoju motorycznym i rozwoju nerwowo-mięśniowym oraz koryguje wady postawy. Dzięki jodze dzieci uczą się czerpać przyjemność z bycia aktywnymi. Joga z dziećmi redukuje nadpobudliwość, zmniejsza agresywność i obniża stres.

Zapraszamy do zapoznania się z całym artykułem

https://drive.google.com/file/d/1bKR0VnEr9ATNRKHEqX1SnAZ8m9PQhgjn/view?usp=sharing

Asany w jodze

Czym jest asana? To niesamowite słowo, które oznacza pozycję wykonywaną podczas zabaw gimnastycznych z jogą. Asany mają nazwy związane ze światem przyrody i ludzi, więc łatwo je zapamiętać. Poniżej w linkach znajdują się asany związane z poszczególnymi porami roku.

Jesienne asany

https://drive.google.com/file/d/1RlGLF4Hhtg5GkDI_FJlro4aeQQ589s8C/view?usp=sharing

Zimowe asany

https://drive.google.com/file/d/1JLXgDqB_IF9zOhZHQSSebPvFJzGjhhIM/view?usp=sharing

Wiosenne asany

https://drive.google.com/file/d/1GYovmdKyKy2F1VwzTqSz4fVsVvAKcGT5/view?usp=sharing

Letnie asany

https://drive.google.com/file/d/1-kmAFH8xqJEjKXq_4B_UJWsRE42O8yBO/view?usp=sharing

Joga w terapii logopedycznej

https://drive.google.com/file/d/1Yf2mJdrxBN9qMeZ7XR1_kg4grYD2iyMm/view?usp=sharing

Jak stymulować mowę dziecka? Praktyczne rady dla Rodziców

Wiek przedszkolny jest bardzo dobrym momentem, w którym powinno się rozpocząć świadome usprawnianie i korygowanie mowy. Wczesne stosowanie ćwiczeń i zabaw stymulujących rozwój mowy, służy podnoszeniu sprawności rozumienia języka, a także motywuje dzieci do swobodnego wypowiadania się.

W młodszych grupach wiekowych odbywa się to głównie poprzez zabawy -wspólne naśladowanie odgłosów otoczenia, zabawa dźwiękami, bawienie się w odgłosy zwierząt, przyrody, instrumentów muzycznych itp. – wyrażenia dźwiękonaśladowcze są bardzo ważne dla rozwoju mowy. Codzienne czytanie dziecku książek z obrazkami, nazywanie tego, co jest na rysunkach. Natomiast starsze dzieci przedszkolne mogą wykonywać samodzielnie ćwiczenia logopedyczne. Ćwiczenia i zabawy stymulujące rozwój mowy obejmują następujące sfery, mające znaczący wpływ na poprawne kształtowanie się mowy: oddechowa, artykulacyjna, fonacyjna i głosowa, słuchowa, ruchowa i słowna.

Ćwiczenia i zabawy oddechowe

Mają za zadanie wytworzyć nawyk oddychania nosem, poprawić zdrowotność dzieci, ograniczyć schorzenia układu oddechowego.

https://drive.google.com/file/d/1pkIqHLkAoi-5YBmSpJXnk6QD6hj_d2Ok/view?usp=sharing

Ćwiczenia i zabawy artykulacyjne

Ćwiczenia usprawniające narządy mowy mają na celu podniesienie sprawności mięśni w procesie artykulacji.

https://drive.google.com/file/d/13XkfCL0Dtv82EiVDLtcfPwqsA6Z_JFvS/view?usp=sharing

Ćwiczenia fonacyjne i głosowe

Mają na celu wykształcenie u dzieci „odpowiedniej wysokości nastawienia siły głosu w czasie mówienia”, są prowadzone zawsze po ćwiczeniach oddechowych.

https://drive.google.com/file/d/1sGDkLi-icWr_4JGls9rUfprLSLm8ge6X/view?usp=sharing

Ćwiczenia i zabawy słuchowe

Zabawy słuchowe mają na celu ułatwić dziecku rozpoznawanie dźwięków pochodzących z otoczenia oraz analizowanie prawidłowej mowy https://drive.google.com/file/d/1pbZP0R3Gnwzmq6jI2vlmyhoA4cdMEhVT/view?usp=sharing

Zabawy i ćwiczenia słowne

Zabawy z wykorzystaniem materiału słownego, czyli bajek, wierszyków, ilustracji, wyzwalają aktywność słowną dzieci, utrwalają poprawne wzorce wymowy, rozwijają mowę czynną, poszerzają zasób słownictwa

https://drive.google.com/file/d/1gam2jCB0ydPqPwpNhEeSx5k-SWISQksJ/view?usp=sharing

Ćwiczenia i zabawy logorytmiczne

W zabawach logorytmicznych czynnikiem pobudzającym do ruchu jest tekst, są to ćwiczenia słowno-ruchowe, w których wiodący jest rytm.

https://drive.google.com/file/d/1mgCuM1FHX61APNTbI9xSQJcsa3Gt30x_/view?usp=sharing

Ćwiczenia usprawniające aparat artykulacyjny, pionizację języka, przygotowujące do poprawnej wymowy poszczególnych głosek

Sprawność aparatu artykulacyjnego jest bardzo ważna dla wyrazistości naszych wypowiedzi. Wymawianiu poszczególnych dźwięków mowy towarzyszy poruszanie się warg, języka, podniebienia miękkiego i żuchwy. Ruchy te muszą być bardzo dokładne, tzn. powinny być wykonane w ściśle określony sposób, a także w danym miejscu jamy ustnej. Na przykład przy realizacji głoski s niezbędne jest zbliżenie siekaczy do siebie, co możliwe jest tylko przy prawidłowym zgryzie. Tak więc dla poprawnego artykułowania dźwięków mowy konieczna jest zarówno sprawność, jak i prawidłowa budowa aparatu artykulacyjnego.

Ćwiczenia aparatu artykulacyjnego mają na celu:

• usprawnianie języka, warg, podniebienia miękkiego i żuchwy (dolnej ruchomej szczęki),
• opanowanie umiejętności świadomego kierowania ruchami narządów artykulacyjnych,
• wyrobienie wrażliwości miejsc i ruchów w jamie ustnej, istotnych dla prawidłowego wymawiania dźwięków

Ćwiczenia dla poszczególnych głosek

https://drive.google.com/file/d/1ASnuFCB1-E2FzEE_EeeFOCvjZoPsX53Z/view?usp=sharing

LOGOPEDYCZNE POMYSŁY NA WAKACJE

Już za chwilę rozpoczną się wakacje, ale nie wakacje od pracy z poprawną wymową. Poniżej przedstawiam kilka prostych ćwiczeń i zabaw logopedycznych, które można wykorzystać podczas wakacji. Takie dwa w jednym, przyjemne z pożytecznym!

Wakacyjny niezbędnik logopedyczny

Wakacyjny niezbędnik logopedyczny– to  propozycje aktywności i ćwiczeń logopedycznych, oddechowych i słuchowych, które bez problemu można wykonać podczas wakacyjnego wypoczynku.

https://www.logopestka.pl/wp-content/uploads/2020/08/Wakacyjny_niezbednik_logopedyczny_logopestka.pdf

Lato nad morzem – ćwiczenia artykulacyjne na wakacje

Ciekawe, wakacyjne ćwiczenia artykulacyjne przygotowane w formie zabawy z kostką do gry. Zadanie zawiera 6 ćwiczeń usprawniających aparat artykulacyjny a każde z nich jest przeprowadzone w towarzystwie morskiego zwierzątka.

https://domologo.pl/wp-content/uploads/2022/07/Lato-nad-morzem-wakacyjne-cwiczenia-artykulacyjne.pdf